Sefawiye katliamının tanığı işgalci Türk devletinin vahşetini anlattı
Musa, o küçük köyünün bir gün işgalci Türk devletinin vahşetine tanık olacağını bilmiyordu. Musa, işgalci Türk devletinin bir aileye yönelik katliamının detaylarını ve saldırılardan sonra ailesinin düştüğü durumu anlattı.
Girê Spî göçmenlerinin acı hikayeleri, işgalci Türk devleti ve çetelerinin saldırıları ile uluslararası toplumun duyarsızlığından dolayı bitmiyor.
İşgalci Türk devleti ve çeteleri, 4 yıl önce 9 Ekim 2019’da Serêkaniyê ve Girê Spî’ye saldırarak her iki bölgeyi işgal etti. Göçmenler, göçertildikleri bölgelerdeki evlerine ve yerlerine dönmek için göçmenlik koşullarında direniyor.
Mûsa Derwîş, işgalci Türk devletinin o dönem uyguladığı vahşetlerin tanıklarından biridir. Göçün ardından Derwîş ve ailesinden 6 kişi, Serêkaniyê göçmen kampında bir çadıra yerleşti.
50 yaşında olan Derwîş, Eyn Îsa’nın doğusundaki Sefawiye köyündendir. Köy, işgalci Türk devleti ve çetelerinin savaş cephesinde bulunuyor. M4 Yolu’nun yakınındaki Bîr Îsa köyündeki işgalci Türk devletinin üssüne 2 km uzaklıkta.
3 Ağustos 2020’de Sefawiye köyünde bir aileye yönelik katliam gerçekleşti ve katliam sonucunda aileden çok sayıda kişi şehit oldu ve yaralandı. Aralarında yaşları 12’yi geçmeyen çocuklarda bulunuyordu.
AYNI AİLEDEN ÇOK SAYIDA KİŞİ KATLEDİLDİ
İşgalci Türk devletine ait bir tank, Zêdan Xelef El Îsa adlı bir yurttaşın evini bombaladı. Bombardıman sonucu 3 çocuk; Ziyad (12), Huda (8) ve Muna (10) saldırı yerinde şehit olurken, eşi ve biri 2 yaşında olmak üzere 2 kızı yaralandı.
Derwîş katliama ilişkin şöyle konuştu: “Şiddetli bombardımana rağmen köyden çıkmadım. çocuklar ve kadınlar korkuyordu. Bombardımanın şiddeti nedeniyle şeker ve çiçek hastalığına yakalandılar.”
Derwîş sözlerini şöyle sürdürdü: “Biz köyde kaldık ve köyümüzü bırakmadık. Bu bizim toprağımızdır ve bizim için çok değerlidir. Ancak bir gün işgalci Türk devletine ait bir tank, Bîr Îsa köyündeki Nûrî üssünden amcam Zêdan El Îsa’nın evini bombaladı. Çoğu defa köy uykudayken gece yarısı oradan top saldırısı düzenliyorlardı.”
Başından geçenleri dile getiren Derwîş, “Bu saldırıdan sonra ailelerimiz için endişelendik ve köyden çıkmak zorunda kaldık. Çünkü işgalciler doğrudan evlerimizi bombalıyordu. Evimizi ve tarlalarımızı ardımızdan bıraktık. Ancak topraklarımızı hiçbir zaman unutmayacağız. Amcamın oğuyla birlikte kampta oturduğumuzda köyü anıyoruz ve içimizi hasret kaplıyor” diye konuştu.
Mûsa Derwîş te diğer göçmenler gibi, işgal son bulduğunda yine köyüne geri döneceğini söyledi.
(df)
ANHA
