50 yılın ardından yeniden gençlere Ermenice öğretiyor

Cizîrê Kantonu’na bağlı Dirbêsiyê’de, 2025 yılının Ocak ayında, bölgedeki Ermeniler arasında dayanışma ve birliği güçlendirmek, dil ve kültürlerini korumak amacıyla Ermeni Toplum Meclisi yeniden halka kapılarını açtı.

Açılışın ardından, Dirbêsiyê’de yaşayan çok sayıda Ermeni genç, anadillerini öğrenmek için Meclis’e gelmeye başladı. Ancak gençler için en büyük sevinç, öğretmenleri Subhiya Osman’ın yıllar sonra yeniden ders başı yapması oldu.

ERMENİ VE SÜRYANİLERLE BERABER BÜYÜDÜ

1950 yılında Dirbêsiyê’de, Ermeni ve Süryani nüfusun yoğun olduğu bir mahallede dünyaya gelen Subhiya Osman, babasının Kürt, annesinin Arap olmasına rağmen yaşadığı çok kültürlü ortamın etkisiyle küçük yaşlardan itibaren Ermeniceye ilgi duymaya başladı.

Babası onu kentteki ‘Kelikîan Vajaran Ermeni Okulu’na kaydettirir ve burada ilkokul eğitimini başarıyla tamamlar. Eğitiminin ardından aynı okulda dört yıl boyunca Ermenice öğretmenliği yapar.

GÖÇ VE DÖNÜŞ UMUDU

Ancak Subhiya’nın bu mutlu günleri fazla uzun sürmez. 1970’lerde Baas rejimi, Ermenilere Ermenistan’a gitmeleri yönünde baskı uygulamaya başlar. Subhiya, Ermenilerin kitleler halinde kentten çıkışına, Ermeni okulu ve kilisesinin kapısına kilit vurulmasına şahit olur.

Ardından evlenir, 6 oğlu ve bir kızıyla yaklaşık 18 yıl boyunca Reqa’da yaşar. 1992’de ailesiyle birlikte Dirbêsiyê’ye dönerken geçirdikleri trafik kazası sonucu eşini ve 3 çocuğunu kaybeder. Ailenin geri kalan fertleri ise yaralı olarak kurtulur.

Hayatta kalan çocuklarıyla birlikte yeniden Dirbêsiyê’ye yerleşen Subhiya, bir yakınının desteğiyle eski Ermeni okulunun bulunduğu araziyi satın alarak kentin ilk otogarını inşa eder.

50 YILIN ARDINDAN YARIM KALAN HAYALİNE KAVUŞTU

2025 yılının başında Ermeni Toplum Meclisi’nin kapılarını yeniden açmasıyla birlikte Meclistekilerin ilk aradığı isim Subhiya oldu. Subhiya bulunur ve Meclis tarafından doğasına, yani Ermeni öğretmenliğine döner. Sanki zaman hiç geçmemiş gibi farklı yaşlardan 16 öğrencisi vardır artık Ermeni öğrenmek isteyen. Subhiya yaşadığı bu durumu gülümseyerek ve “Mesleğime, daha doğrusu kendime geri döndüm” diyerek özetliyor.

Dirbêsiyêli olmaktan gurur duyduğunu söyleyen Subhiya, Kürtlerin, Arapların, Süryanilerin ve Ermenilerin aynı ailedenmiş gibi, hiçbir çelişki olmadan bir arada yaşadığı bu kenti, halkların ortak yaşamının bir örneği olarak nitelendiriyor.

(cj)

ANHA